Gisteravond naar Gino Vannelli geweest. Theaterconcert. Klinkt toch anders. Voor de pauze met pianist Bert van den Brink, in 2007 winnaar van de VPRO/Boy Edgar Prijs. Na de pauze met strijkje. Man heeft geweldige stem (drie octaven) en het is te prijzen dat hij zijn oudere nummers in een nieuwe, jazzy, jasje verpakt. Maar ik geef toch de voorkeur aan de originele uitvoeringen waarbij zijn broer Joe, als arrangeur en keyboardspeler, door middel van dubbing een samengesteld geluid wist te bereiken dat in die tijd - begin jaren 70, voordat er polyfone synthesizers waren - progressief was. Wie de originele opnames wil horen: ga naar de muziekspeler op deze pagina.
