Gisteravond met mijn zoon naar Gare du Nord geweest. Zevenmansformatie rond Ferdy Lancee. In de auto warmden we ons al op met enkele nummers van zijn gebrande cd en dat klonk veelbelovend. Het concert zelf leverde een puik stukje muziek op,
on-Nederlands. En toch... Ja, en toch vond ik die Barend Fransen irritant op het podium. Ik hou er niet van als artiesten, als ze even niks te doen hebben op het podium, rondlopen en op de heup het ritme meeklappen. En ook zangeres Dorono Alberti vond ik hinderlijk. Ze heeft wel een geweldige strot, maar haar geluid spreekt me niet zo aan. Te hard, te schel. En ook zij kon het niet laten, als ze even haar kaken op elkaar hield, om te dansen op het podium. Niet doen! Probeer niet voortdurend die aandacht van het publiek te trekken. Geef de mensen op de achtergrond de ruimte om zich te presenteren. Toen op het eind de bassist even zijn vette klanken mocht laten horen op zijn met lampjes verlichte basgitaar, explodeerde de zaal in Cuijk bijna. Voor het eerst stonden de mensen op om te juichen en te klappen. Zoon Elmar vond het optreden geweldig. Hij kocht zelfs nog twee cd's. Op de terugrit, in de cooling down, maar even opgezet. Geweldig. Alle tonen, alle muzikale frivoliteiten die ik in het bombastiche geluid in de zaal had gemist, kon ik nu horen. Ga ik vaak draaien. Even vragen om mijn zoon een exemplaar kan branden.
