Meet & Greet

Het is alweer een tijdje geleden dat ik 'geblogd' heb. Vaak laat thuis, redelijk de pijp leeg. Iets gebeurd wat het vermelden waard is? In elk geval dat ik weer getennist heb sinds een jaar of twee. En dat viel niet mee. Het ruggetje deed behoorlijk zeer. De tweede keer ging het al weer een stuk beter. Ja, dat de buitenbaan nu dichtgaat, kan ik niet helpen. Kort seizoen. Het concert van Margriet Eshuijs en haar band in De Weijer in Boxmeer was aangenaam. Vooral de akoestische uitvoering van Black Pearl was geweldig. Ik vind Margriet toch het beste in de wat stevigere nummers, als ze haar strot kan opentrekken. Purper heb ik maar overgeslagen.
Gisteren was het Venice-tijd. Prachtige band, prachtige muziek, prachtige samenzang. Kortom een topband. Met bijna net zo veel plezier heb ik na afloop gekeken naar Meet & Greet. Handtekeningetje, fotootje, knuffeltje. Nee, geen gillende bakvissen, volwassen vrouwen en mannen. En allemaal denken dat Pat, Mark, Kip en Michael (ja, iedereen praat over ze alsof ze al jaren huisvrienden zijn) zoooo blij zijn hen weer te zien. Terwijl die mannen na weken toeren waarschijnlijk naar huis verlangen om gewoon lekker bij moeder de vrouw te zitten. Nu ja, met uitzondering van Mark dan.