Ontroerend

Het is toch mooi als je dochter danst op jouw favoriete muziekstuk. Nee, dan heb ik het niet over een verjaardagspartijtje waar dochterlief parmantig haar danspasjes zet. Nee, ik heb het over een dochter die professioneel danser is en in een voorstelling danst op Trois Gymnopédies van Erik Satie. Al 28 jaar geleden kocht in bij Harrod's in Londen een cassettebandje van pianist Peter Lawson die Satie speelde. Nu kwam deze prachtige muziek terug in Squares van Hans van Manen in het Kerstgala van Introdans. Indrukwekkend die combinatie van de haast serene muziek, dansers in witte pakken, het fluorescerende licht.
En dan mijn dochter! Zij toonde zich heel wat gedisciplineerder dan die onverlaat van een puber die hinderlijk met een zakje snoep zat te kraken. Nadat hij weer een dropje, mintje of nootje had gepakt verzocht ik hem vriendelijk, doch zeer dringend om daar even mee te stoppen. Een mevrouw die achter mij zat voegde na afloop van het stuk de moeder ook nog toe: 'Mevrouw, ik wil dat u er zorg voor draagt dat uw kind niet meer kraakt!.'
Van dat laatste heeft mijn kind geen last: wat een prachtige, fraaie bewegingen. Vérine, ik ben trots op je!